Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

"Ahmet HAKAN

Sivas yazısı

02 Temmuz 2007 Pazartesi 03:48

BUGÜN 2 Temmuz...

Sivas’taki vahşetin yıldönümü...

Yeni şeyler söyleyecek durumda değilim.

Bunun yerine...

Madımak Otel’de ölen 37 aydının anısına, iki yıl önce yazdığım "Madımak Müze Olsun" başlıklı yazımı bir kez daha yayımlıyorum...

Ancak...

Bunu yaparken kendimi asla temize çıkmış hissetmiyorum...

Utancım sürüyor, yüzüm kızarmaya devam ediyor.

Yani...

Günahını çıkarıp rahatlamış bir Nasrani rahatlığı içinde değilim.

Bu yüzden...

Aşağıdaki yazıyı lütfen, "Eski Ahmet Hakan" ile "Yeni Ahmet Hakan" arasında gerçekleşen bir hesaplaşmanın sonucu olarak değerlendiriniz...

İşte 2005 yılında Hürriyet’te yayınlanan o yazı:

* * *

Eskiden gerekçe üretmeye fazlasıyla meraklıydım.

Şunları söylerdim:

Aziz Nesin kutsal değerlere saygısızlık ve hakaret içeren Salman Rüşdi’nin "Şeytan Ayetleri" adlı kitabını yayınlamaya kalkışmasaydı...

Sivas gibi hassas bir kentte öyle bir etkinlik düzenlenmeseydi...

Araya provokatörler girmeseydi...

Halk tahrik edilmeseydi...

Falan filan...

Duyarlılığımı büsbütün kaybetmediğim için, aslında bütün bu gerekçelerin, olayın vahim sonucunu karşılamadığını alttan alta sezerdim...

Ama ah işte! Bir kampın içindeydim...

Ve benim için önemli olan "vicdan" ya da "sağduyu" değildi...

Önemli olan, üyesi olduğum kampın, bu vahim olayı en az hasarla atlatmasını sağlamaktı.

Bugün çok şükür öyle bakmıyorum.

Ve yine çok şükür, acayip utanç duyuyorum, yüzüm kızarıyor.

Hem de suçun bireysel olduğunu bildiğim halde...

Hem de 12 yıl önce Sivas’ta yaşananlarla en küçük bir ilgim olmadığı halde...

Utancımın nedeni şudur:

Değil mi ki ben Sivas’ta yaşananlar karşısında içinde bulunduğum kampın çıkarları adına uyduruk gerekçeler bulmaya çalıştım.

Ve değil mi ki ben yaşanan vahşet karşısında yüreğimin ve vicdanımın isyanını bastırdım...

O halde...

Hiç çekinmeden, komplekse kapılmadan ve kimin ne diyeceğine aldırış etmeden özgürce haykırabilirim:

12 yıl önce yaptığım yanlıştı...

Ve o gün söylemem gerekeni bugün yüksek sesle söyleyebilirim:

Hiçbir gerekçe, hiçbir mazeret, 37 kişinin öldürülmesini yetmez karşılamaya.

Kutsal olsun olmasın, hiçbir dava, 37 insanın öldürülmesine gerekçe olamaz.

Aslında 12 yıl önceki suskunluğum, içinde bulunduğum kampın iddialarıyla da fazlaca çelişmekteydi.

Çünkü savunduğum davanın ilkeleri çok netti...

Şuna inanıyordum:

Bizler bir kötülüğe önce elimizle müdahale etmekle mükellefiz. Elimizle müdahale edebilecek durumda değilsek dilimizle karşı çıkmamız gerekir. Diyelim ki dilimizle engel olmaya da takatimiz yok... O zaman yine yapacak bir şeyimiz var: Hiç olmazsa yüreğimizle isyan etmekle mükellefiz.

12 yıl önce işte bu mükellefiyetlerin hiçbirini doğru dürüst yerine getirmedim.

Aksine saçma sapan gerekçelerin peşinde koştum...

Utancımın nedeni budur. Yüzüm bu yüzden kızarmaktadır...

Utancımı gidermeyeceğini bildiğim halde CHP’li bir milletvekilinden gelen ’37 aydının öldüğü Madımak Oteli müze olsun’ önerisini şiddetle desteklediğimi buradan ilan ediyorum.

Evet, Madımak Oteli müze olmalı...

Kapısına da şu yazılmalı:

’Hiçbir kutsal dava 37 kişinin öldürülmesine gerekçe olamaz.’" Ahmet Hakan

Böyle bir itiraf önemli bence. Grup faşistliği içinde "kendilerinden olmayana" karşı geliştirdikleri her türlü haksızlığı ve hatta katli meşru gösteren savunma mekanizmalarını ortaya serebilmek, sermek zorunda değilken sermek önemli.

Kimbilir belki bu vesile ile başkaları da kendini sorgular...

Bir başka ve çok önemli nokta da bence içinde bulunduğu davanın en net ilkesiyle de çeliştiğini farketmesi.

"

Aslında 12 yıl önceki suskunluğum, içinde bulunduğum kampın iddialarıyla da fazlaca çelişmekteydi.

Çünkü savunduğum davanın ilkeleri çok netti...

Şuna inanıyordum:

Bizler bir kötülüğe önce elimizle müdahale etmekle mükellefiz. Elimizle müdahale edebilecek durumda değilsek dilimizle karşı çıkmamız gerekir. Diyelim ki dilimizle engel olmaya da takatimiz yok... O zaman yine yapacak bir şeyimiz var: Hiç olmazsa yüreğimizle isyan etmekle mükellefiz."

 Bu konuda bile tam bir bütünlük göstermediklerini kavraması. Çünkü kamplara, gruplara, ayrılanların asla tam bir uyum ve birlik içinde değerlerine sahip çıkamayacaklarını da anlatıyor ayetler.

Haşr 14. ayet: Onlar, iyice korunmuş şehirlerde veya duvar arkasında olmaksızın sizinle toplu bir halde savaşmazlar. Kendi aralarındaki çarpışmaları ise pek şiddetlidir. Sen onları birlik sanırsın, oysa kalpleri paramparçadır. Bu, şüphesiz onların akletmeyen bir kavim olmaları dolayısıyla böyledir.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

BAŞBAĞLAR KÖYÜ DE MÜZE OLSUN,

TUNCELİ'DE BASILAN KARAKOLDA MÜZE OLSUN

selam özden,sizin şahsınızda  sayın ahmet hakana bir çift sözüm olacak.sayın ahmet hakan bey,

kampçı olmamak gerektiğini söylüyor.evet doğru kamplaşma ülkemiz ve insanımız için iyi birşey değil.

peki madımakın müze olmasını istemek kamplaşmanın devam etmesini sağlayan bir adım değil mi?yani orasını müze yaparak kin ve nefretin devam etmesini sağlamayacak myız?

müze olunca ölenler geri mi gelecek?

tabiki sivas olayının savunulacak hiçbir bahanesi olamaz.ama bir yeri müze yaparken iyi düşünmek lazım.müze olabilecek başka yerler varsa aynı duyarlılığı o yerler içinde göstermek lazım diye acizane düşünüyorum.

bir taraf sivastaki katilleri haklı görür,bir taraf başbağlardaki katilleri haklı görür.her ikisi de kendi için ağlar,diğerini düşünmez.herkesin katili kendine şirin görünür.sen ıslah eyle allahım

madımak müze olsuna karşılık birileri de başbağlar müze olsun der,başka birisi de ayasofya müze olmasın der ,bir başkası başka bir yer,

işte sana kamplaşma.

saygılar

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam

Muzelerde sergilenecek eserlerin Muzelik olmasi gerekir

Bu baglamda Madimak oteli Muze olamaz.

Ancak CHP icinde cok sayida muzelik bulundugundan

CHP ‘yi muze haline getirebilirler.

Acilisida Baykal yapar,tadina doyum olmaz…

Kizmayin canim madimaktan muze olurda,CHP'den olmazmi

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Yazıda müze yapılması fikri değil ön plana çıkarmak istediğim bunu çok net görebilirsiniz.

Grup faşistliği yaptığını itiraf eden bir kişinin ve onun gibi kişilerin genel ruh haline birinci ağızdan bir kez daha görmekdi amacım. Bence burada herkese çok önemli mesajlar var.

İşi müzeleştirmeye tıkarsanız zaten olmaz, dünyada adım atacak yer kalmaz, her yer müze olur...