Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Doğrudur: Pasif iyi aktif kötünün teşvikçisidir. Bu da şu demektir: Pasif iyilerin varlığından iyilikten daha çok kötülük kazançlı çıkmaktadır. Yani pasif iyiler, istemeden de olsa, aktif kötülerin teşvik primi olmaktadırlar. Sonuçta pasif iyinin varlığı iyiliği çoğaltacağı yerde, dolaylı yoldan kötülüğü çoğaltmaktadır. Bunu önlemenin en iyi yolu pasif iyiyi aktif iyi haline getirmektir.

Soru şu: Peki, pasif iyiyi aktif iyi haline getirmenin yolu nedir?

Cevap kısa: Sorumluluk ahlakı.

Buradan şu sonuç çıkmakta: İyilerin pasifliği, sorumluluk bilincinin yetersizliğinden veya yokluğundan kaynaklanmaktadır. Bu da bir tür sorumsuzluktur. Demek ki pasif iyiyi “sorumsuz iyi” olarak da niteleyebiliriz. İyi birinden bahsedildiğinde “İyi, ama iyiliği kendine” demekle, “İyi, ama sorumsuz” demek aynı kapıya çıkmaktadır.

İnsan sorumlulukla doğar. Pavlusyen Hıristiyanlık'ta, sorumluluğun yerini “orijinal günah” almıştır. Bu da “hasbi ahlak”ın yerini “hesaplı ahlak”ın almasına neden olmuştur. Bu, sömürgecilik, soykırım, asimilasyon, ötekini şeytanlaştırma gibi kötülüklerin neden Batı'da ortaya çıktığını açıklayabilir.

İnsanlığın değişmez değerlerinin öbür adı olan İslam, insanlığın son çevriminde Kur'an vahyinde tezahür etmiştir. Kur'an vahyinin en temel kavramlarından biri de “takva”dır.

Takva'nın tam olarak ne demeye geldiğini anlamak için, ilahi vahyin kullandığı dilin kavramlarına ne muamele yaptığını bilmek lazım.

Kur'an vahyi, kendini ifşa ettiği Arap dilinin kelime ve kavramları üzerinde üç tür tasarrufta bulunmuştur. Birincisi, kelimeyi mevcut anlamından tamamen soyutlayarak onun içini yeniden doldurmuştur. Bu türden tasarruf yaptığı kelimeleri genellikle kavramlaştırmıştır. İkincisi, kelimeyi mütedavel anlamından tamamen koparmadan onun anlamını daraltmış veya genişletmiştir. Üçüncüsü, kelimeyi aynen kullanmıştır. Bu üçüncü türe genellikle kavramlaşmamış olan sıradan kelimeler girmektedirler.

Takva, vahyin birinci türden tasarrufta bulunduğu kelimeler arasına girmektedir.

Takva, Muhammedi davet öncesinde “maddi” bir nitelik arzetmektedir. Erdemlerle alakalı bir bağlamda kullanılmamaktadır. Hatta lafzi anlamda kullanıldığı bir rivayete rastlamaktayız. Sözün sahibi sahabi, savaşlarda Rasulullah'ın ardına sığınarak korunduklarını ifade sadedinde “İttekayna bi-rasulillah” demektedir.

Kur'an vahyinin inşa ettiği dünyada takva kavramının işgal ettiği merkezi yeri cahiliyye döneminde “muruet” (mürüvvet) kavramı işgal ediyordu. Takva'ya “kişinin korktuğundan korunması” anlamı yüklemek kavramı tam karşılamıyor. Kavramı semantik bir tahlile tabi tutan Japon alimi Toshihiko İzutsu, bu kavram için “Sorumluluk bilinci” karşılığını öneriyordu. Benzer anlamı daha sonra Fazlur Rahman da önerecekti. Ne ki bu anlam Türkiye'de merhum Muhammed Esed'le yaygınlık kazandığı için hep ona mal edildi.

Merhum İzutsu, işin hakkını vererek yaptığı semantik tahliller sonucu tam isabet kaydetmişti. Takva, gerçekten de “sorumluluk bilinci” anlamına kullanılıyordu.

Neye karşı sorumluluk bilinci?

Tüm varlığa. Sorumluluğun en büyüğü varlığın zirvesi Allah'a karşı duyulan sorumluluk bilinciydi. Kur'an kavramı asıl bu anlamda kullanıyordu. Zira insan sorumluluk ahlakıyla hareket edecekse, bu ahlakın aşkın bir referansı olmalıydı. Bu da Allah idi. Diğer tüm varlıklara karşı duyulan sorumluluk, temelde Allah'a karşı duyulan sorumluluğun uzantısıydı.

İnsan, bizzat var oluşu dâhil, sahip olduğu her şeyi Allah'a borçlu olarak doğar. Zaten “borç” anlamındaki “deyn”den türetilen din ve dindarlık da borçluluk bilincinden başkası değildir. Allah'a borçlu olmanın bilincine varmanın sonucu, O'na bu borcu ödemek değildir. Zira bu mümkün değildir. Zaten O da kullarından bunu beklememektedir. Beklediği “emanete sadakat”tir. Emanete sadakat ise, sorumluluk bilinciyle hareket etmeyi gerekli kılar.

Bakara suresinin girişindeki “Kaynağı hakkında hiçbir şüpheye mahal bulunmayan bu kitap muttakiler için bir hidayettir” ayeti, takvanın hidayetin temelinde yer aldığını gösterir. Yani, hidayet takvayı değil, takva hidayeti getirir.

Biliyorum soracaksınız; hidayetten önceki takva da ne ola ki?

O ahlaktır; “sorumluluk ahlakı”. Tıpkı “sen bundan önce kitap nedir iman nedir bilmezdin” denilen Hz. Peygamber'e “sen muhteşem bir ahlaka sahipsin” denilmesi gibi. İbadet, iman, teslimiyet hep hidayetten sonraki kavramlar. Ama takva hidayetten öncesini de kapsıyor. Yani sorumluluk kişiyi iman dairesine yaklaştırırken, sorumsuzluk kişiyi o daireden çıkarabiliyor.

İşte bunun için iyi olmak yetmiyor. Eğer aktif iyi değilse, iyi olmanın sorumluluğunu kuşanmamış demektir.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam

"Pasif iyilerin varlığından iyilikten daha çok kötülük kazançlı çıkmaktadır. Yani pasif iyiler, istemeden de olsa, aktif kötülerin teşvik primi olmaktadırlar. Sonuçta pasif iyinin varlığı iyiliği çoğaltacağı yerde, dolaylı yoldan kötülüğü çoğaltmaktadır. Bunu önlemenin en iyi yolu pasif iyiyi aktif iyi haline getirmektir"

adalet dedi

Çok doğru bir tespit.

Zaten bu kitaba göre pasif iyilere Allah iyi demiiyor. Bu kitaptaki iyilik kavramı ve "iyiler" e baktığımızda bir aktivite, duyarlılık, sorumluluk olduğunu görüyoruz.

Ki pasif iyi olduğunu kabul etsek de bu zamanla ya aktif ya da daha pasif olmaya doğru yönlenmek zorunda kalcaktır. Çünkü Allah önüne seçimler suncaktır. Hiç bir kiimsa uzun sğre o noktasnda duramaz. Ya eksi ya da artı yönüne gitmesi uzun zaman almaz.

Gerçek iyilik dürütçe yaşamaktır, duyarlı ve sorumlu o9lmaktır. Bunun için de Allah'lı bir din yaşamak yani ahlaklı olarak dinini yaşamak gerekir.

Kuran iyilik konusunda şu ayetler yer alır..

2/177. Yüzlerinizi doğu veya batı yönüne çevirmeniz iyilik değildir. Ama iyilik, Allah'ya, ahiret gününe, meleklere, kitaba ve peygamberlere inanan; mala olan sevgisine rağmen, onu yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışa, isteyip dilenene ve kölelere (özgürlükleri için) veren; namazı dosdoğru kılan, zekatı veren ve ahidleştileştiklerinde ahidlerine vefa gösterenler ile zorda, hastalıkta ve savaşın kızıştığı zamanlarda sabredenler(in tutum ve davranışlarıdır). İşte bunlar, doğru olanlardır ve müttaki olanlar da bunlardır.

2/195. Allah yolunda infak edin ve kendinizi kendi ellerinizle tehlikeye atmayın. İyilik edin. Kuşkusuz Allah iyilik edenleri sever.

4/62. Öyleyse, nasıl olur da, kendi ellerinin sundukları sonucu, onlara bir musibet İsabet eder, sonra sana gelerek : "Kuşkusuz, biz iyilikten ve uzlaştırmaktan başka bir şey istemedik" diye Allah'ya yemin ederler?

5/85. Böylelikle Allah, dediklerine karşılık olarak içinde ebedi kalacakları, altından ırmaklar akan cennetler verdi. Bu, iyilik yapanların karşılığıdır.

11/114. Gündüzün iki tarafında ve gecenin (gündüze) yakın saatlerinde namazı kıl. Şüphesiz iyilikler, kötülükleri giderir. Bu, öğüt alanlara bir öğüttür.

11/115. Ve sabret. Gerçekten Allah, iyilik yapanların ecrini kaybetmez.

13/22. Ve onlar rablerinin yüzünü (hoşnutluğunu) isteyerek sabrederler, namazı dosdoğru kılarlar, kendilerine rızık olarak verdiklerimizden gizli ve açık infak ederler ve kötülüğü iyilikle savarlar. İşte onlar, bu yurdun (dünyanın güzel) sonucu (ahiret mutluluğu) onlar içindir.

17/7. Eğer iyilik ederseniz kendinize iyilik etmiş olursunuz ve eğer kötülük ederseniz o da (kendi) aleyhinizedir. Sonunda vaad geldiği zaman, (yine öyle kullar göndeririz ki) yüzlerinizi 'kötü duruma soksunlar', birincisinde ona girdikleri gibi mescid (Kudüs)e girsinler ve ele geçirdiklerini 'darmadağın edip mahvetsinler'.

74/5. Pislikten kaçınıp-uzaklaş.

74/6. Daha çok istekte bulunmak için iyilik yapma.

Ayetlerinde görüldüğü gibi iyilik aktif olmayı ve Allah'ı hesaba katmayı gerektiriyor.

Ayrıca ben iyiyim, niyetim iyi diyerek de işin içinden çıkmayacakalrı da çok açıktır.

Ayrıca iyilik yaparken bunun hesaplı bir iyilik değil inanarak yapılan karşılık beklemeden yapılan bir iyilik olması gerektiği ortadadır.

Kısacası iyilik kvramının içinde Allah bilinci olması gerektiği ve bu bilincin de sorumluluk ve ahlakı kendiliğinden getirdiğini görüyoruz.

Selam ile

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

"Pasif iyi" ne demektir? 

Kötülük yapmayan.

Aktif olmadığına göre iyin ve iyilerin yanında, kötü ve kötülüklerin karşısında olmayan.

Yani aslında kötü değil, iyi de değil. Negatif değil, pozitif de değil; tam anlamıyla nötr. Sıfır noktasında... Suya sabuna dokunmayan cinsten...

İnsan böyle bir durumda ne kadar kalabilir ki? İyi olmak ve iyi olanlara destek olmak yönünde aktifleşmedikçe ister istemez zamanla kötülüğe yaklaşacak, kötülük yönünde aktifleşecektir.

Çünkü Allah bir insanı nötr durumunda uzun süre tutmaz. Allah'ın insanları denemelerden geçirmesi zaten bunun içindir. Öyle olaylar, öyle durumlar getirir ki insanın önüne, insan iyi veya kötüden birini seçmek, birinde aktifleşmek zorunda kalır.

Özet olarak, aslında pasif iyiler, aktif kötü adaylarıdır. 

Güzel bir konuya değinmişsiniz erdemli, teşekkür ederim.

selamlar

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Frankfurt'ta bir ağabeyim var. Marlboro içenlere çok kızıyor. Çünkü Phillip Morris, milleti Marlboro'ya müptela etmek için kurduğu kimyasal tezgâhı ifşâ eden bir elemanının ocağını söndürmüş. İşten atması yetmezmiş gibi başka yerde iş bulmasını da engellemiş; üstelik tazminat dâvâlarıyla donuna kadar soymuş ve ailesinin dağılmasına sebep olmuş. "Adamı yapayalnız ve çırılçıplak ortada bıraktılar. Karısı bile çekip gitti" diyor ağabeyim, "Her şey bir yana; sırf o adam için dahî Marlboro'ya tavır koymamız icap eder."

Özel TV kanallarını izleyenlere de çok kızıyor ağabeyim. Çünkü "rating", dolayısıyla reklâm, dolayısıyla paradan başka kutsalı olmayan bu kanallar insanların en aşağılık duygularına hitap ediyormuş. Ayrıca, bir buçuk saatlik bir filmi seyretmek için reklâmlar yüzünden iki buçuk saat ekran karşısında oturmak zorunda kalmak da kabul edilir şey değilmiş. "İnsanların içlerindeki canavarı harekete geçiriyorlar, şiddete teşvik ediyorlar, cinselliği sömürüyor ve kirletiyorlar, kolay yoldan para kazanma hırsını kamçılıyorlar; para uğruna insanlık ırkının yozlaşmasına hizmet ediyorlar" diyor, "Bu iğrenç çarkın dönmesine katkıda bulunmamalıyız."

Bir kişinin Marlboro içmemesi, Phillip Morris'i yıkmaz. Özel TV kanalları da bir kişinin boykotuyla yıkılmazlar. O halde ağabeyim akıntıya kürek mi çekiyor? Beyhude bir gayret mi sarf ediyor? Abesle iştigal mi ediyor?

Kölelik kurumunu muhafaza ettiği ve Meksika'ya haksız yere savaş açtığı için Amerikan hükümetine vergi ödemeyi reddeden Henry David Thoreau'ya şöyle diyorlardı: "Gerçekçi ol. Bu eylemin hiç bir faydası yok. Üç-beş dolarlık vergini ödememen Amerikan hükümetini sarsmaz. Boş yere kodesi boylayacaksın. Gel vazgeç bu donkişotluktan. Ezici çoğunluğun karşısında tek başına duramazsın" gibi fevkalade rasyonel argümanlarla aklı selime davet ediyorlardı O'nu. Ve Thoreau onlara gülüp geçiyordu. Hakikatsiz çoğunluk umurunda bile değildi. "Ben tek kişilik çoğunluğum, hepinize bedelim" diyordu, "Çünkü Tanrı benimle."

Thoreau öleli neredeyse 140 yıl oluyor. Onu keriz yerine koyanlar çoktan silinip gitti, fakat Hindistan'ın bağımsızlığına ve ABD'deki ırkçı yasaların kalkmasına yol açan "Sivil İtaatsizlik"in babası bir sembol olarak yaşamaya devam ediyor.

Thoreau da unutulabilirdi tabii. Fakat bu, yaptıklarını boşa çıkarmazdı.

Thoreau ve ağabeyim, "sıradan insan"a şöyle sesleniyorlar âdeta:

Zannettiğin kadar önemsiz değilsin. Âlemlerin Rabbi seni ve her hareketini önemsiyor. En ufak bir jestin bile geçiyor kayıtlara. Hiç bir şey, ama hiç bir şey boşuna değil. Dünyayı değiştiremiyorum diye üzülme. Kendini gerçekleştirdiğin anda dünyanın değiştiğini fark edeceksin. Hiç bir işin üstesinden gelemiyorum diye de yiyip bitirme kendini. Unutma ki sen seferle mükellefsin, zaferle değil.

"Allah bize yeter. O ne güzel bir dost ve ne güzel bir yardımcıdır."

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Sivil itaatsizlik

1955'de Rosa Parks ve arka planda Martin Luther King

Sivil itaatsizlik (ingilizce: Civil disobedience), Sivil yönetim tarafından uygulanan yasaların özüne uyarak yasalara riayet etmeme, karşı koyma anlamına gelmektedir. Bireysel bir tutum şeklinde olabileceği gibi zamanla toplumsal karakter de gösterebilir.

Devlet aygıtının kuramsal anlamda yurttaşların rızası üzerinde kurulmuş olması, itaati meşrulaştırmaktadır. Ancak yönetimin yasaları uygulayışı aşamasında, yönetsel aygıtlara yurttaş tarafından müdahalenin mümkün olup olmaması noktasında tartışmalar mevcuttur.

Sivil itaatsizlik, fikrin babalığını Amerikalı yazar Henry David Thoreau'nun yaptığı aktivizm yöntemidir. Sivil İtaatsizlik adlı makalesi kavramın çıkış noktasıdır. Mahatma Gandhi, Rosa Parks ve Paul Lafargue'nin farklı bakış açıları ve farklı siyasi perspektiflerle dile getirdikleri sivil itaatsizlik ya da pasif direniş; "yönetim siyasetinin ya da yasaların değişmesini isteyen, aleni, şiddetsiz, vicdani, fakat aynı zamanda siyasi olan, yasa dışı bir eylemdir."^[1] Pasif direnişe atıfla bir başka tanımda ise sivil itaatsizlik; "Hukuk devleti idesinin içerdiği üstün değerler uğruna, kamuya açık ve yasaya aykırı olarak gerçekleştirilen, bu sırada üçüncü kişilerin daha üstün bir hakkını çiğnemeyen, barışçıl bir protesto eylemidir."^[2]

Bu tanımlarla beraber kendisini yurttaş olarak addeden bireyin yasalar çerçevesinde uygulanan siyasa hakkındaki görüşlerini yine hukuksal bir çerçevede ahlaki ve içsel kaygılarla dile getirme, harekete dökme yöntemidir. Bu eylem şeklinde, eylemin neticelerini bilme, tahmin etme ve neticesine rıza gösterme mevcut olabilir. Bu sessiz görüş bildirme yöntemi toplumsal, aleni ve şiddet meyillisi değildir. Kavram, düşünce özgürlüğünü, düşünceyi ifade özgürlüğünü ve örgütlenme özgürlüğünü bünyesinde barındırır. Eylem olarak şiddetten uzak olma, hareketi aktif direnmeden uzaklaştırıp pasif direnmeye yaklaştırmaktadır.

• Yasaya aykırılık,
• Şiddetsizlik,
• Kamuya açıklık,
• Hukuk Devletine yönelik eğilim,
• Hukuki yaptırıma katlanma rızası

Başlıca sivil itaatsizlik yöntemleri 

• Oturma
• İnsandan halı
• İşgal
• Genel greve çağrı
• İmza toplama
• Yayınla kendini ihbar
• Sınır geçme
• Kira boykotu
• Ölüm orucu
• Yasaklanmış sempati gösterileri

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

İyi de yoktur Kötü de,

Cinsi bozuk hayvan vardır yada hayvan vardır,

Esenlikler