Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

BEN ALLAH’DAN KORKARIM

Konu başlığının, okuyucunun dikkatini ilk bakışta yanlış anlamalara yönlendirme olasılığını göz önünde bulundurarak, kısa bir açıklama ile başlamak isterim. Kur’an-Kerimde ihtiyacımız olan konularda araştırma yaparken, Rabbimizin elçileri, muhataplarının olağanüstü, kendilerinin tasarrufu dışındaki istekleri yerine getirme imkansızlıklarını dile getirdikten sonra, muhataplara ve aynı zamana tüm zamanlarda tebliğ görevini üstlenmiş müslümanlara örnek olacak, adeta kalıp haline gelmiş cevabı verdiklerini gördük. ”Bize kavuşmayı (Diriliş gününü) kabul etmeyenlere apaçık ayetlerimiz okunduğu zaman “Bu Kur’an dan başka bir Kur’an getir, veyahut O nu değiştir” dediler. Deki “Benim için kendiliğimden onu değiştirmem olası değil, ben ancak bana vahyolunana uyarım. Eğer ben Rabbime isyan edecek olursam (ayetleri sizin isteğinize göre değiştirirsem), büyük bir günün azabından korkarım.” Yunus suresi 15” Misal olarak verdiğimiz bu ayette görüldüğü gibi, Konu başlığını kendi nefsimi tezkiye etmek için değil, ilgili ayetlerin tefsirinden verdik. Konu, insanlar var olduğu sürece, kıyamete kadar güncelliğini yitirmeyecek olan, toplumların sulh ve sükun içerisinde bir arada yaşamalarının gerektirdiği olmazsa olmazlardan birisidir.

İslam dinine inanmış her mü’min için, Allah’a inanmaktan sonra ki ilk görevi, Rabbini en doğru şekilde, O nun Uluhiyetine, Azametine ve Yüceliğine yaraşır biçimde tanımaktır. İhlas suresinde kendi zatının bir benzerinin ve mislinin olmadığını belirten Allah, kendisi kullarına elçiler vasıtası ile ulaşıyor zatını ve vasıflarını tanıtıyor. Yaratılmış olan biz kulların (Allah’ın elçi seçtiği peygamberlerde dahil) Allah’a ulaşması gücümüzün dışında olduğu gibi, O nun bilgisinden, öğrettiğinden başka bir şey kavramamız ve öğrenmemizde mümkün değildir ”Bakara suresi 255.” İşte her şeye gücü yeten, Aziz, Kebir, Kadir, Muhit, Zuintikam, Habir, Basir, Sem’i, dilediğini bağışlayan ve dilediğine azap eden Allah’tan korkulmaz da başka kimden korkulur ? Allah’ın elçileri, Rablerini en iyi tanıyan ve tanıtan beşer olup Allah’dan gereği gibi en çok korkan onlardır. Gereği gibi ifadesinin daha iyi anlaşılması için, Allah’ın kitabından ilgili ayetlere göz atmamız gerekiyor. “Onlar Allah’ı gerektiği gibi (hakkıyla) tanıyamadılar.Kıyamet günü arz bütünüyle O nun avucunun içindedir, gökler de O nun sağ elinde dürülmüştür. Onların koştukları eşlerden Allah uzaktır. Zümer Suresi 67” Ayette geçen Arzın avucunun içinde olması, deyimsel bir ifade olup, bizim dilimizde de “Ben mahalleyi veya şehri avucumun içi gibi bilirim” dediğimizde, mahalleyi veya şehri en ince ayrıntılarına kadar biliyorum demek isteriz. Bu misalde Allah’ın kainatta her şeyi en ufak ayrıntılarına kadar bildiğini, sağ el deyimiyle de, her şeye gücünün yetip, kontrolün de olduğunu ve dilediği gibi tasarruf ettiğini bize öğretmektedir.

Eğer Allah gerektiği gibi doğru tanınmazsa, doğru bilgilerin yerini, insanın hayalinde canlandırdığı ütopik bir ilah kavramı yer alacak, daha sonra ihtiyacına göre bu ilahı vasıflandıracaktır. Kendisi gibi, sevinen, üzülen, oğullar –kızlar, sevgililer ve dostlar edinen, sevdikleriyle sarmaş dolaş olup, oturup sohbet eden bir ilah! Bu sıraladıklarımız, kitaplarda yazılanların bir kısmı, bir müslümanın haya edeceği daha nice uydurmalar Allah’a yakıştırılıyor. Bizde deriz ki Sübhanallah (Allah bütün eksik sıfatlardan uzaktır.) “ Yahudiler ve Hıristiyanlar “biz Allah’ın oğulları ve sevgilileriyiz dediler.” Deki “Günahlarınızdan dolayı Allah size niçin azap ediyor. Hayır hayır siz sadece yarattığı bir insansınız” Maide Suresi 18. Allah’ın vahyinden uzaklaştırılmış, kendileri de merak edip okumamış insanlara, Allah hakkında ne anlatılmışsa, ne kadar bilgi verilmişse onunla yetinip, Rableri ile ilgili doğru bilgilere uzak kalanlar, cehaletlerini yanlışlarla devam ettirip götürmekteler. Misal olarak veriyorum: Allah’ın kulu ve elçisi olan Peygamberimiz Hz. Muhammet (a.s.) ile ilgili konuşurken “Habibullah” diye hitap ediyorlar. Halbuki bu hitabın manasının “Allah’ın sevgilisi” anlamına geldiğini bilseler, Allah’ın hiçbir kimseyi sevgili edinmediğini Maide suresi 18 de belirttiğini öğreneceklerdi. Sonra sevgili edinmenin insani bir özellik olduğunu, sevenin, sevgilisinin her türlü nazına, kaprisine, ve  yanlışlarına katlandığı bilinen bir gerçektir. O halde bu vasıfların zaaftan kaynaklandığını, bunun bir eksiklik olduğunu her kes bilir. Böyle bir eksiklikten Yüce Yaratanımızı tenzih eder, kullarına inzal ettiği kitabında, onlara nasıl hitap ediyorsa, o şekilde bizimde bu hitapları kullanmamız gerekir. Aksi halde Allah adına yalan uydurmuş oluruz ki; buda en büyük zulümdür Araf suresi37. Allah’dan gereği gibi korkanların, O nun adına söylenen sözlerin, büyük sorumluluk olduğunu bilirler ve kitabımız Kur’an’ın dışında Allah (c.c.) adına asla bir şey söylemezler.

Allah’ın kitabını okuyup anlamaya çalışanlar, Allah’ın dinini anlamada, Kur’an’ın, insan için anlayabileceği kolaylıkta açıklanmış ve anlaşılır bir kitap olduğunu göreceklerdir. “Biz bu Kur’an da insanlar için her türlü misali kullandık. Ancak insanların çoğu kabul etmemekte direniyorlar” İsra Suresi 89. Allah’ın dini İslam, kolaylaştırılmış ve pratiği yaşanmış bir din. Tamamlanmış bu dini zorlaştırmanın, sanki eksiği varmış gibi içerisine, doğru olmayan şekiller katmanın hiçbir mantığı yok. Allah’a kulluk etmek isteyen her kes Rabbinin ayetlerine kulak vermesi yeterlidir. ”Bu kitap, ayetleri hükümlendirilmiş, sonra her şeyin hükmünü veren, her şeyden haberi olanın yanında en ince ayrıntılarına kadar açıklanmıştır ki, Allah’tan başkasına kulluk etmeyesiniz. Ancak bende sizi, onun içindekilerle uyarıcı ve müjdeciyim. Eğer Rabbinizden bağışlanma diler, sonra O na tövbe ederseniz, zamanı O nun tarafından belirlenmiş bir vakte kadar, güzel bir yaşayışla sizi yaşatır ve her lütuf sahibine, lütfunun karşılığını verir. Eğer yüz çevirirseniz, ben sizin üzerine gelecek büyük bir günün azabından korkarım.” (Hud Suresi 1-3) Bu ayetlerde Rabbine kul olmak isteyen insanın, en doğru kaynak olan kitaba yönelmesi mecburi istikamet gösterilmektedir. Kulluk sınırları Yaratıcı tarafından belirlenmiş, buna ne bir ilave, nede çıkarma yapılabilir. Dolaylı yollardan, aracılarla Allah’a kulluk etmek, affedilmez bir davranış biçimi olduğundan (Nisa suresi 48), o kimse şirkin içine batmış ve nefsine zulmetmiş demektir. Allah asla kendisine sahte ilahların aracılığıyla kulluk edilmesini istemediği için, ayetler bizatihi kendisi tarafından açık ve teferruatlıca anlatılmıştır. Bu gerçekleri kavramış ve anlamış Allah’ın elçileri, yukarıdaki ayetlerde olduğu gibi kitabın çizdiği kulluktan yüz çevirenler için, büyük bir günün azabından korktuklarını, yani bulundukları hatalı kulluklarını devam ettirmelerinden dolayı azabın kesinliğini dile getirmişlerdir. ”Deki “O na ait olan katkısız (halis) din ile kulluk etmem ve Allah’a ilk teslim olanın benim olmam, bana emrolundu. Eğer rabbime isyan edersem büyük bir günün azabından korkarım.” Deki “Ben Allah’ın katkısız dini ile (ne emretmiş ise, kendiliğimden bir şey katmadan) O na kulluk ediyorum. Sizde Allah’tan başka dilediğinize kulluk edin.” (Zümer Suresi 11-15) Allah’a kulluk etmede en güzel örnek olan Muhammed (a.s.), Rabbi ona ne emretmişse, hiçbir şey ilave etmeden, (halisane) kulluk etmiştir. Aksi halde kulluk etmede diğer insanlara örnek olması söz konusu olamazdı. Dikkat edilirse ayette emredilenin dışındaki yollarla kulluk etmeyi, isyan olarak nitelendiriyor, bu isyanın sonucunda büyük bir azabın kaçınılmaz olduğunu bildiği için, beraber yaşadığı toplumunu uyarıyor. Günümüz dünyası ve içinde yaşadığımız toplumda, önceki atalardan gelen kitap dışı ibadetleri ve şekillerini, hem görüntülü medya yayınlarından veyahut da kendimiz o cemaatların içerisine girdiğimizde görüyoruz. Mevlitler, semah gösterileri, müzik aletleri eşliğinde danslı zikirler, kitap dışı en çok uygulanan örnek batıl ibadetler ve bunların dışında daha pek çok ritüeller sayılabilir.

Allah korkusu, inanan insanların hayatına bir düzen ve disiplin getirir. Beraber yaşadığı insanlara güven verir. Bu korku inananları yanlış yapmaktan alıkoyar, hata yapma nispetini en az seviyeye indirir. O bilir ki yanlışta olsa, doğruda olsa yapılan amellerin mutlak surette bir karşılığı olacak. ”Eğer sen beni öldürmek için elini kaldırırsan, ben seni öldürmek için asla elimi sana kaldırmam. Çünkü ben Alemlerin Rabbinden korkarım.” Maide Suresi 28” Ayetinde konusu edilen, insanlık tarihinin ilk insan öldürme olayı anlatılırken, Rabbimiz Ademin iki oğlu diye kıssaya başlıyor. Bizim bu kıssadan çıkaracağımız ders şu olmalıdır. Allah yer yüzünde yarattığı ilk insanlara, davranış ve yaşayış biçimlerini, elçiler vasıtasıyla öğreterek, doğruları ile yanlışları belirlemiş, sorumluluklarını bildirmiştir. Bu ayette karşımıza iki tip insan karakteri çıkıyor. Birincisi, alemlerin Rabbi olan Allah’a inanmış, “Allah’ın haram kıldığı bir nefsi geçerli bir neden olmadan öldürmeyin.” İsra Suresi 33 ayetindeki yasağı iyi kavrayıp O na teslim olmuş, yasaklanmış adam öldürme fiilinin karşılığının ebedi bir azap olduğunu bilen, bundan dolayı da bu tür yanlışları yapmaktan korkan insan tipi. Diğeri de, bunun tam tersi nefsani arzularına esir olmuş, basit bir nedenden dolayı kardeşini katletmeyi kendine göre haklı bularak öldürmeyi aklına koymuş, bir insan tipi. Bu kıssa özelleştirilerek anlatılmış bir olay olmasına rağmen, Allah’ın yasakladığı her türlü kötü fiillerin bütününü, şirk, zina, içki, kumar, iftira…vs. genelleştirdiğimizde sonuç aynı. Çünkü bu yasaklanmış fiilleri yapmak, haram hükmünü koyan otoriteye karşı baş kaldırma ve yasakları tanımama anlamına gelir. O zaman asi olan ve karşı gelende mutlaka isyanının karşılığını görecektir.

Allah elçilerinin örnek davranışları, sonraki nesiller içinde bir uyarı, aynı zamanda yaşanmış bir tecrübe. Toplumları uyaran uyarıcıların, önceki toplumların uyarı karşısında aldıkları tavır ve psikolojik durumlarının dikkate alınıp, karşılaşacağı olumlu veya olumsuz durumlara kendisini hazırlaması gerekiyor. Resulullah (a.s.) toplumunu uyardıktan sonra, aldığı olumsuz cevaplardan dolayı üzülmüş, Allah o na, karşılaştığı tavırların, kendisinden önceki elçilerinde karşılaştı tavır olduğunu ve yalanlandıklarını, bu yüzden üzülmemesi gerektiğini, çünkü muhatabı olan insanların kullukta denendikleri için, diledikleri zaman iman etme, diledikleri zaman inkar etme hakları olduğunu, bu yüzden kendisine düşenin sadece uyarmak olduğunu hatırlatmıştır. “Meyden halkına da kardeşleri Şuayb’ı gönderdik. Şöyle demişti “Ey kavmim Sadece Allah’a kulluk edin, sizin için O ndan başka ilah yok. Ölçüyü ve tartıyı eksiltmeyin, (bundan dolayı) sizi bolluk içerisinde görüyorum. (Hileli çok mal edinmenizden dolayı) Her şeyi içine alan bir günün azabının size gelmesinden korkuyorum. (Aklınızı başınıza alın) Ölçmeyi ve tartmayı tam (adaletli) bir şekilde yapın, insanların eşyalarına hileli yollarla el koyup ta, yeryüzünde fesadı yaygınlaştırmayın. Eğer inanırsanız Allah’ın yanında olan (meşru olarak kazandığınız) sizin için daha hayırlıdır. Ben sizin üzerinizde muhafız değilim.” Hud Suresi 84-87 Toplumlara önderlik yapan liderler, uyarılara kulak asmayan insanların, o toplumda çoğunluk halinde olması karşısında, ister istemez onları endişeye sevk ediyor. Allah’ın koyduğu yasaklar (haramlar) bir toplumda yaygın halde kabul görüyorsa, o toplum fesada (bozulmaya) uğramış demektir. Bunun anlamı hak, hukuk, insanlık ve adalet ortadan kalkmış, güçlü olanlar güçsüzleri ezip, haklıların haklarını alacak otorite ortada kalmayınca, Yüce Allah’ın değişmez sünneti hemen işlevini yerine getirmeye başlıyor ve o toplumun haklıları da haksızları da Rablerinin cezasına uğruyor (Enfal suresi 25.” İşte o toplumlara önderlik yapan Allah’ın elçileri sünnetullah’ı çok iyi bildiklerinden, korkuları toplumun bütünüyle yok olmaya aday olmalarıdır. Eğer toplum kendini değiştirip yenilemezse Allah da onları bulundukları hal üzere bırakır (Rad Suresi 11), ve bu durumda belirlenmiş sonuç da suçlu toplumun üzerine hak olur. Medyen halkının Kur’an kıssalarında olumsuz olarak anlatılması, geriden gelen toplumlar içerisinde aynı davranışları gösterdiklerini, başlarına benzer cezaların geldiğini ve helak edildiklerini Kur’an Kerim den okuyoruz.

Günümüzde üzerinde yaşadığımız dünyada, pek çok ulusların, milletlerin başına gelen musibetleri, toplu olarak yok oluşlarını okuyor ve seyrediyoruz. Bize göre bunlar Rabbimin kitabında belirttiği sünnetinin bir tecellisi. ”Sana bir iyilik isabet ederse o Allah’tan, sana bir kötülük isabet ederse, o da kendi nefsinden.” (Nisa Suresi 79) Allah asla kullarına zulmedici değildir. Eğer insanlar kendilerine bunca nimetleri lütfeden yaratıcılarına karşı nankörlük yapar, büyüklenerek “bizim  kendi gücümüz her şeye yeter, başkalarına ihtiyacımız yok” diye ilan eder, yaşamlarından Allah’ı ve koyduğu kuralları uzak tutarsa, Rabbimde koyduğu kuralları devreye koyar.”Eğer iman eder ve şükrederseniz, Allan ne diye size azap etsin. Elbetteki Allah şükrün karşılığını bilen ve verendir.” Nisa Suresi 147

Yaşadığı çağda, tevhidi mücadelesiyle Allah tarafından, kendinden sonra gelen bütün insanlara örnek olarak gösterilen İbrahim a.s. ile yazımızı bitirelim. “ Ben yüzümü yeri ve göğü yaratana, ona şirk koşmadan yöneldim. Ben ortak koşanlardan değilim. Kendisiyle tartışan kavmine dedi ki “Bana doğru yolu gösteren Allah hakkında mı benimle çekişiyorsunuz? Ben sizin O na ortak koştuklarınızdan asla korkmam, ancak Allah’ın bana bir şey dilemesinden korkarım. O her şeyi bilgisiyle kuşatmıştır, hiç düşünmüyor musunuz? Ben sizin Allah’a ortak koştuklarınızdan niçin korkayım ki, siz, hiçbir kanıt indirmediği halde, Allah’a ortak koşmaktan korkmuyorsunuz. (Şimdi düşünün ve cevap verin ey insanlar) İki ayrı gruptan (İbrahim ile, ona karşı olanlardan) hangisi güvenilmeye daha layıktır? Biliyorsanız söyleyin.” (Enam Suresi 79-81) Bizimde Rabbimizin bu sorusuna cevabımızın, İbrahim a.s.dan yana olduğunu belirtmek imanımızın gereği, aynı şekilde tevhid mücadelesini yapanlara selam olsun.

İlyas YORULMAZ