Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam Hanif Dostlar,

Bugünde küresel ısınmayı ele almak istiyorum.

Birçok akademisyen küresel ısınma konferansları düzenliyor dünyanın farklı bölgelerinde.Konferans  boyunca dünyanın içinde bulunduğu durum ve küresel çözümler tartışılıyor.

Bir sürü daha, dünyanın bir çok yerinde uzmanlar, yetkililer, ilgililer, bilgililer bir araya geliyor; küresel ısınmayı çekiyorlar, çekiştiriyorlar.. Bahsini bir kalıba sokmak şöyle dursun, köpürsün köpürsün taşsın diyorlar. Ama başaramıyorlar. Bir türlü tespitler, öneriler, tedbirler konuşulan mekanın dışına çıkamıyor, çıksa bile umursanmıyor.

Çok basit ve popülist bulunuyor söylenenler, teklifler. Ve güneş dönüyor, dünya dönüyor, iklim dönüyor. Tuhaf bir devinimin parçası insanlar, huzursuzluk-mutsuzluk içindelerken yeterli sebepleri gereği, dünyanın tükenişine yavaşlıyorlar.

Yarını düşünmeyişe değil de belki de içlerine nasıl sindiğine hayret ediyorum yaşamak. Kirlete kirlete.. Duyarsızlık mı, "bana ne"cilik mi?? Ne olduğunu anlayamıyorum.

Her yerde her şeyde bilimsel dayanak arayanlara ne demeli peki? Bangır bangır bağırıyor bilim insanları, sayfa sayfa rapor yayınlıyorlar, veriler sunuyorlar. Yok.. Kimse görmüyor, kimse ilgilenmiyor.. Nereden geldiğini merak ettiğimiz dünyamızın nereye gittiğini çok iyi biliyorum, nereden geldiğini bilmediğimiz zihinlerimizin duyarsızlığına gömülmeye.. Lakin sıradan bir ceseti uğurlarken duyulan saygının, milyonda biri bile kendisine duyulmayaraktan gömülmeye..

Başbakanın bir açıklaması, kuvvet komutanının bir açıklaması borsayı alt üst etmeye yarıyor da bunca fahriliklerine rağmen işlerine, bu insanların zerre kadar çıkarları olan işler için saatlerce kafa patlatıp, sadece insanlık için açık seçik iyilik adına, hazırlayıp-eyleme geçirdikleri bu konferanslar neden işe yaramıyor? Bu insanların gündemi meşgul edenlerden eksik olan yanı nedir?

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Doktor arkadaşın verdiği ilaca bakarak alçak sesle soruyorum: "Bunun yan tesiri var mı?"

Doktor gülümseyerek cevaplıyor: "Yan tesiri olmayan ilaç var mı?"

Tedavisinin de bir bedeli var. Bir tarafı yaparken öte tarafı yıkıyorsunuz.

Hani reklâm ne diyor: "Kirlenmek güzeldir". İlk anda insana irkiltici geliyor bu söz. Yanlış geliyor. Ezber bozuyor. Ama sonra biraz düşününce anlıyorsunuz. Reklâm şunu diyor: Bırakın çocuklar gönüllerince, özgürce oynasınlar. Üstleri-başları kirlensin, tedirgin olmasınlar. Nasılsa deterjan var, yıkarsınız eskisinden daha temiz olur.

Türkiye altmışların ortasına kadar sanayi üretiminde çok geri kalmıştı. Hatta toplu iğnenin bile dışarıdan geldiği söylenirdi. Şimdi ihracatımızın yüzde sekseni sanayi mamulü.

Ancak bu sanayileşme tıpkı şehirleşmemize benziyor, onlara "çarpık" sıfatı yakıştırılıyor. Yani plansız-düzensiz vesaire. Sanayileşme karşıtı olduğum biliniyor. "Tavşan dağa küsmüş, dağın haberi olmamış" diyebilirsiniz; ben de karşılık olarak "Bir iyilik yap denize at" derim.

İnsanoğluna dayatılan zihniyet zenginlik ile elde edilecek konfor. Mutluluğun reçetesi böyle yazılıyor. Hatta ölçümleri yapılıyor (Tüm mutluluk ölçümleri safsatadır. Kavun mu bu, koklayınca anlaşılsın).

Eskiden çöp yoktu? Ne zaman? Benim çocukluğumda çöp denilen şey, süprüntüden ibaretti, avluyu süpürür çeri-çöpü atardınız, o da gübre olurdu. Portakalın kabuğu reçel, karpuzun kabuğu hayvan yemi idi. Yemek artıkları ise kurdun kuşun, kapıdaki köpeğin hakkı idi. Çöp, atık, vesaire sanayileşmenin sonucudur. Öyle ki kirlenmez denilen okyanuslar bile atıklarla kirlenir oldu. Hava, su, toprak kirlendi, zehirlendi. Eskilerin deyimi ile hayatın dört unsuru (Hava, su, toprak, ateş) yani anasır-ı erbaa kirlenince insanoğlunun ne güvenliği kalır, ne sağlığı. (Buradaki "ateş" petrol olmalı, odun ateşi değil. Hem dünyayı kirletiyor, hem kirli savaşların sebebi oluyor.)

Şimdi dönelim memleket gerçeklerine: Türkiye'deki sanayi kuruluşlarının %98'inde arıtma tesisi yokmuş. (Radikal 20 Şubat 2008). Arıtma tesisi olanların bir kısmı ya yetersiz ya da çalışamaz durumda. Benim bildiğim Belediyelerin de pek çoğu bulundukları şehrin, beldenin atıklarını arıtmadan ya bir göle, ya da dereye boşaltıyor.

Çevre Bakanlığı'nın internet sitesindeki "Yer Üstü Suları ve Kirliliği" adlı araştırmaya göre sanayinin çevre üzerindeki olumsuz etkisi diğer faktörlerden çok daha fazla. Türkiye'deki Organize Sanayi Bölgeleri'nden sadece 14'ünde arıtma tesisi var. Çevre ve Orman Bakanlığı Çevre Yönetimi Genel Müdürü Lütfü Akça şunları söylüyor: "Nehirlerimiz yavaş yavaş elden gidiyor. Ergene en canlı örnek. İki yıl önce gördüğümde şok yaşadım. Kıpkırmızı, çamur gibi bir su akıyor. Geçen yıla kadar su kaplumbağaları vardı ama artık onlar da gözükmüyor. Ergene Çorlu ve Çerkezköy'de kurulan sanayi tesislerinden çıkan atık sular, belediyelerin kanalizasyonlarından gelen evsel atıklar, tarım alanlarından suya karışan gübre ve benzeri maddelerle kirleniyor. Büyük Menderes, Gediz gibi nehirlerde de bu kirlilik yaşanıyor".

Bakanlık "Yeni Çevre Kanunu" uyarınca (Kanun 2006 da çıktı) sanayi tesislerine son ikazını yapıyor. Kanuna uymayan, arıtma yapmayanlar cezalandırılacak. Verilen ek süre 13 Mayıs 2009 da sona eriyor.

Bilmem ki bu kanun ve cezalar bir işe yarayacak mı? Devlet üzerine düşen denetim görevini yapmaya çalışıyor. Ancak esas itibarı ile sanayicinin duyarlılık göstermesi, sorumluluğun bilincinde olması gerekir.

Şu sanayi denilen şey tuhaftır yani. Düşünsenize ilaç sanayinin hastalığa ihtiyacı var. Hastalık biterse sanayi çöker. Ee, ne olacak? Yeni hastalıklar türeyecek. Türer, türer, merak etmeyin. Konforun bir bedeli var.

Ne yazık ki bu bedeli çokluk güçsüzler ödüyor. Ötekiler "Önce hüplet, sonra gümlet" diyor. (Mustafa Kutlu-Yeni Şafak )

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam Arkadaşlar,

Ekolojik dengenin korunması ve çevre sorunlarının köklü çözümü için insanların doğayla yanlış ilişki kurmaya sevk eden etkenlerden kurtulması gereklidir.Doğanın bütünlüğü ilkesine göre doğada herşey birbirine bağlıdır,çevreye yapılan herşeyin yan etkileri olacaktır.Doğaya karşı elde edilen her başarının bir bedeli olacaktır.Buda doğanın geri tepmesi ilkesidir.

Sorunların çözülmesi için yapılması gerekli olan şeylerden biride insanların kafasındaki azgın modern teknolojik gelişme görüşünün silinmesi ve yerine çevremerkezci bir görüşün konulmasıyla olacaktır.
Şunu unutmayalımki doğru dünya görüşü ekolojik ve doğa dengesinin korunması görüşüdür.Bu görüşün toplumun tüm bireylerince benimsenmesi dileğiyle herkese saygılar