Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Prangasız: yani inanmak nedir?
inanç değil midir seni evirip çeviren..inanç denince
sadece tanrıya inancı mı anlamak zorundayız..?

--Peki neyi anlayacağız ki? Neye inanacağımızı Kuran defalarca değişik ayetlerde söylemiş. En fazla tekrarlanan kalıplardan biri de “Allah’a ve ahret gününe inanmak”. Başka şeylere de iman etmek tekrarlanır: Mesela 2/177, 4/136

Prangasız: bir yaratıcı fikrine inanç önemli mi ki, bu fikri
taşımayan adam salih olduktan sonra?

--2/62: Şu bir gerçek ki, iman edenlerden, Yahudilerden, Hıristiyanlardan, Sâbiîlerden Allah'a ve âhiret gününe inanıp barışa ve hayra yönelik iş (salih amel) yapanların, Rableri katında kendilerine has ödülleri olacaktır. Korku yoktur onlar için, tasalanmayacaklardır onlar.

Bu ayete göre ne Allaha ve ahirete  kuru kuruya (salih amelsiz) bir iman yetiyor insana, ne de salih ama imansız bir amel… Hem iman edilecek hem de imanın gerektirdiği ameller işlenecek. Daha kısa söylemek gerekirse, Allaha göre,  imansız amel de bir değer ifade etmiyor; amelsiz iman da!

Selam ile...

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

ateizm ile ilgili temel bilgiler için şu linkteki kitaba göz atabiliriz:

http://kitap.ihya.org/ateizm-elestirisi/index.html 

ateizmin tarihçesi, çeşitleri, karıştırılan kavramlar, savunucuları ve savundukları gibi temel bilgiler var.

varoluşun ve evrendeki bütün işleyişin, bir yaratıcıya dayanması düşüncesi yerine "tesadüf" le açıklanması, çok az akleden bir insan için bile içinden çıkılmaz gibi.

eğer tanrının varlığı kabul edilmiyorsa, bu durumda evrendeki her bir olay en ince ayrıntısına kadar açıklanmalı ki, kendilerine rasyonel-pozitivist diyen diyen ateistler bile bu konuda fazlasıyla muzdaripler, çünkü her oluş-varoluş-gerçekleşme-hareket v.s.için birbirinden tutarsız, bağımsız, ilgisiz, ayrı ayrı açıklama getirmeleri gerekiyor.

Bu birinci sorun, yani hem tanrının, hem de evrendeki her şeyin “varoluş” sorunu, ateistler açısından.

Ateizm teorisiyle le ilgili diğer sorun ise metehanın da yazdığı gibi “ahlakilik” sorunu.

bir ateist niye "iyi bir insan" olur, böyle davranır ? mademki tanrıya inanmıyordur, onu "iyilik" yapma düşüncesine sevk eden nedir ?

eğer tanrı yoksa ve  hayat sadece dünyada yaşamaktan ibaretse, insanın doğasında, diğer hayvanlar gibi varolan "kendini düşünme-bencillik" düşüncesini, kendine ateist diye bir insan, nasıl olur da bir tarafa bırakır, onu bundan vazgeçmeye iten sebepler nelerdir ?

bu soruya, insanın yaşadığı toplumda edindiği gelenek-görenek-kültür vs. gibi cevaplar verilmiş çoğunlukla, ama bu açıklayıcı değil, çünkü tüm toplumlar iyi kötü bir tanrı inancına sahipler.

Eğer bir laboratuar ortamı oluşturup, herhangi bir bilince-kültüre-inanca-geleneğe vs. sahip olmayan bir grup insanı veya bir grup küçük çocuğu-bebeği,  bir toprak parçasına yerleştirip dış dünyadan izole etseydik ve onların toplumsal ve insani gelişimlerini- hayatlarını gözlemleyebilseydik, acaba ne gibi sonuçlara ulaşırdık ? sonuçta bu insanlar tanrı düşüncesini kendiliklerinden edinirler miydi ? yoksa tanrının varlığı ve varoluş sorununu çözmeden de “tutarlı bir ahlaki yapı” geliştirirlermiydi ? (Sineklerin kralı filmi örneğini hatırlayalım)

Aslında sorunun cevabı basit gibi. Bir ateistin bakış açısı ile bakacak olursak bile, İlk insanın varoluşundan beri, “ahlak” konusu hep inanca paralel şekilde gelişmiş,yani insanlar önce “inanıp” sonra “ahlaklı” olmuşlar, herhangi bir inanca sahip olmadan “ahlaka-moral değerlere” sahip olmanın örneği yok, herhalde mümkün de değil. İnanmadığı halde, “ahlaka” sahip olanlar ise, mecburen çevrelerindeki inananların ahlakını-moral değerlerini  taklit ede gelmişler.

İbn Tufeylin “Hay Bin Yakzan”’ı, bizim açımızdan örnek, (Hz. İbrahim de böyledi ama o sonuçta bir toplum içerisinde yaşıyordu.) insan aklını kullanarak (çevresiyle hiçbir etkileşimi olmadan-tek başına) bir yaratıcının varlığını bulabilir, Tersini inkar eden ateistlerin ise, evrende her şeyi açıklamaları ve şimdiye kadar çözemedikleri “ahlakilik” sorununu çözmeleri gerekiyor ki bu da mümkün görünmüyor.

Bir başka konu, özellikle ilk  ateistlerin, bilimle dini (hristiyanlığı) çatıştırma gayretleri. Bu durum da artık popülaritesini yitirdi ve ateistlerin en acımasızca eleştirdikleri hristiyanlık bile, akıl ve bilime yeterince önem verdiğini-inkar etmediğini ilan edip “rasyonelliğini” ispatladı. İslamın böyle bir derdi zaten olmamıştı, çünkü en temel düsturları ile akletmeyi-rasyonel olmayı emrediyordu.

Ama tabi bu durum ateistlerin kafasındaki sorulara cevap vermeye yetmiyor, çünkü var oluşa dair “bilimsel” diye kastettikleri isbatlara henüz ulaşabilmiş değiller. Neyseki , Ateistler, yoldaşları olan evrimciler gibi, her iddiaları yalanlandığında yeni bir soru sorma, teoriyi yenileme gayretinde değiller :) Tek sorunları varoluş sorunu :) 

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

    Merhaba sayın prangasız

  Sizin savunduğunuz değerlerin bir kısmına katılmakla birlikte farklılaştığımış hususlara'da dikkatinizi gekmek istiyorum musadenizle. 

  Öncelikle sebep sonuç ilişkisini iyi analiz etmemiz gerekir, yaptığımız işin bir anlamı olmalı dürüst davranmamız gerekir, evimizdeki yangının alevleri göğe yükselirken, hiç bir fedakarımız, babayiğidimiz, hümanistimiz, iyilikseverimiz, v.s, komşumuzun yangınını söndürmeye gitmeyiz, bu doğruda olmaz, aksı taktirde sorumlu olduğumuz insanlara karşı haksızlık yapmış oluruz, kaş yapayım derken, göz çıkarmaya benzer bu, bizler erdemliğiğe, iyiliye, güzelliğe ilk önce kemdimizden başlamalıyız, akılcı olan da budur, bu konuda bencil davrandığımı düşünebilirsiniz ancak böyle olmak zorundayız, kısacası siz kiranızı ödemeyip fakir ve yoksul komşunuzun kirasını önce öderseniz ev sahibinize haksızlık ve zulüm etmiş olursunuz, sizinde dediğiniz gibi sağımızda solumuzda gör engeller olmamalı, sadece tek yöne bakmamalıyız, komşumuzu düşündüğümüz kadar evimizdekileride düşünmek zorundayız.

   İkinci hususta cennet'e gitmek için namaz kılan ile, yaratıcısının emri gereği namaz kılanın aynı kefeye kunulması ban göre yanlış bir yargı olur, inanmak kişinin hayatına bir şeyler katmıyorsa yani salihleştirmiyorsa o inançta zaten bir arıza var demektir,

   Ayrıca kuran bütünlüğünde adı geçen tüm peygamberlerin sürekli bir ve tek olan Allah'a iman'a çağrıları vurgusu gözlerden kaçmamaktadır, akabinde iyi işler yapanların salihlerin itirazsız seçdelere (iman ettikleri) kapandığı, salat ve zekat ile de (vahy'i izleme ve arınmayla) hayatlarını daha da anlamlandırdığı görülmektedir, başta peygamberler olmak üzere

 Yinede en doğrusunu Allah bilir

 Selametle

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

 muvahhıd yazdı 

 Merhaba sayın prangasız

  Sizin savunduğunuz değerlerin bir kısmına katılmakla birlikte farklılaştığımış hususlara'da dikkatinizi gekmek istiyorum musadenizle. 

  Öncelikle sebep sonuç ilişkisini iyi analiz etmemiz gerekir, yaptığımız işin bir anlamı olmalı dürüst davranmamız gerekir, evimizdeki yangının alevleri göğe yükselirken, hiç bir fedakarımız, babayiğidimiz, hümanistimiz, iyilikseverimiz, v.s, komşumuzun yangınını söndürmeye gitmeyiz, bu doğruda olmaz, aksı taktirde sorumlu olduğumuz insanlara karşı haksızlık yapmış oluruz, kaş yapayım derken, göz çıkarmaya benzer bu, bizler erdemliğiğe, iyiliye, güzelliğe ilk önce kemdimizden başlamalıyız, akılcı olan da budur, bu konuda bencil davrandığımı düşünebilirsiniz ancak böyle olmak zorundayız, kısacası siz kiranızı ödemeyip fakir ve yoksul komşunuzun kirasını önce öderseniz ev sahibinize haksızlık ve zulüm etmiş olursunuz, sizinde dediğiniz gibi sağımızda solumuzda gör engeller olmamalı, sadece tek yöne bakmamalıyız, komşumuzu düşündüğümüz kadar evimizdekileride düşünmek zorundayız.

   İkinci hususta cennet'e gitmek için namaz kılan ile, yaratıcısının emri gereği namaz kılanın aynı kefeye kunulması ban göre yanlış bir yargı olur, inanmak kişinin hayatına bir şeyler katmıyorsa yani salihleştirmiyorsa o inançta zaten bir arıza var demektir,

   Ayrıca kuran bütünlüğünde adı geçen tüm peygamberlerin sürekli bir ve tek olan Allah'a iman'a çağrıları vurgusu gözlerden kaçmamaktadır, akabinde iyi işler yapanların salihlerin itirazsız seçdelere (iman ettikleri) kapandığı, salat ve zekat ile de (vahy'i izleme ve arınmayla) hayatlarını daha da anlamlandırdığı görülmektedir, başta peygamberler olmak üzere

 Yinede en doğrusunu Allah bilir

 Selametle

prangasız yazdı

Yazımda katıldığın taraflar nedir?

algı diyorum.. algı!

ve bir şekilde konuyu kendinden başlamalıyla direkt
alakalı hale getiriyorsun.. hani desem ki, deniz bir
sudur, sen yine konuyu kendinden başlamalıyla, oraya
getireceksin.. problem kişide değil, algıda..

Ahlak kavramı ne yazık ki çoğunluğun ön gördüğü
kalıplarda değil ve bu nedenle vaaz tarzı ifadeleri
bırakmalı ve fikir beyanına devam edilmeli..

bırak Allah yargılasın... elbet Allahlaşmanın tadına olan
heves dur durak bilirse..

Bir insanın zihninde gelişen bir bağ nedeniyle,o kimsenin
değerli oluşunu değerli bulduğumu söyleyemem.. o bağ
adına davranışlarını düzene koyan da düşünce alanımda
değil.. ta ki gerçekten iman etmiş kimse olana kadar..

İbrahim elçinin değerli oluşunun nedenini; bizzat tanrıya
olan inancı değil, akleden bir kimse oluşuna bağlıyorum..
tanrının zihniyle, insan zihninin arasında aşılmaz engel
var insan için, oysa tanrıya böyle bir engel yok..

bizler bu noktayı gözden kaçırarak Allahlaşmaya
kalkıyoruz.. her noksan ahlak yargısı da bu Allahlaşmanın
içine girmektedir.. bizler Allahlaşma da sınırda
tanımıyoruz, bizler insanlardan bir çoğunu salih olsalar
da kurtuluşa yaklaştıramıyoruz... bizler diğerlerinin
bizlere göre olan kusurlarına göre, yargılayıp
lanetliyoruz.. bizlerin anlayışları algıları kıt olduğu
sürece, kimilerini dinden, kimilerini insanlıktan,
kimilerini yaşamdan afaroz edebiliyoruz.. papazlıkta
üstümüze yok.. işte bu nedenle iranda yada arabistanda
bastığın zemin daha kaygandır.. hele dindarım diyen
milletlerde kaynayan kazandır ve yine din adına ortaya
çıkan hergeleler, Allahlaşma da oralarda sınırda
bırakmamışlardır, yani yargısız imansız infaz insafsız
insanlıktan uzak..

işte bu nedenle kadın ve erkeklerin bir kısmı ya
çukurlarda taşlanarak öldürülürler yada kafaları kesilir,
buna gücün yermediği yerlerde de her zaman imanlı
papazlar vardır ve onlar kendilerince oradan yada buradan
ısırık almaya çabalar dururlar..

ya sokak ortasında öldürülürler ya insanlıklarını
zorlarlar yada yaban eşekleri gibi kaçarlar..

Allaha teslim olmamış tek varlık yoktur, insanlardan
teslim olmuyorum diyenlerin de elbet ipleri yine tanrının
elindedir.. bağ kurmamış adamlara, elçiler bağ
getirirler, bu bağdan habersiz yada üzerinden uzunca
zaman aşmış haberlere kim neden bir zorunluluk
koyabilsin.. yani söz şu: efendim insan ancak tanrı
sözleriyle insanlığını bulur, bunun dışındaki düşünceler
kilisemize uymamaktadır babında..

uymayan gerçekte tanrının öngördüğü ile insanın öngördüğü
arasındaki farktır..

otoyolda bir kaza geçirdiniz, yardımınıza gelen kişi kim
olursa olsun öncelikle İNSANdır.. onun insanlığına ancak
o zaman vakıf olursunuz.. ama bu vakıflık uzaklardan taş
atmaya benzemez mi? ve şimdi o kan yara bere
içindede yargıla da görelim.. deki sen beş para etmez
adam beni sakın kurtarma yada deki, sen ey beynamaz beni
kurtaran sen olma.. yada sen ey ahlaksız dürzü, sakın
beni kurtarma ahrette yanarım...ama yemiyor tabi..
yemez..
Allahlaşmanında bir sınırı olmalı değil mi? hani şu
gemide keyfle vals yaparken koca dalgaların çevreyi
sarması gibi..

umurlara bakıyorum, kimsenin umuru, umurumda olmuyor..
çünkü önce kendinden başla diyen kafanın hedefi benim..
onun hedefi kendi değil.. çünkü Allahlaşmak
istediklerinin farkında bile değiller..

biriyle uğraşacak kadar zamanınız varsa bu o zaman
aralığı için kendinizden kayıptır.. ibrahim elçinin
düşüncesi yine o putları kırdırmamış mıdır.. onlardan
ibrahim elçiye ne?

ibrahim elçi kendi düşüncesine değer vermiştir.. işte bu
nedenle ben kendi düşünceme değer veriyorum, aralarda
kayıplarım elbet oluyor.. yani genel olarak ana konu şu;
insanların birbirlerine üstünlük taslamaları, insanım
diyenin ilgi alanı olmamalı.. ve tanık olmakla vakıf
olmak arasında fark vardır bunu unutmamalı.. falanca
düşünce kitabı falan bab.. ne fark eder?

dünyanın her tarafında her ülkesinde her şehri kasabası
köyünde linçler var.. Ahlaklı Allahlaşanların linçleri..
bir adamın salih oluşuna bile tescil gerekiyor çoğunlukça
oysa tescil makamlarınız ahlaktan yoksun.. o kadar yoksun
ki yine Allah adına, diğerlerinin salihliğini bir inanca
bağlamak zorundasınız.. oysa kaza anında size el uzatan
elin kimin eli olduğunun ne önemi var? işte o zaman
kalkmıyor mu aradaki tüm bu yargılar?

nayııır antonyus, sen benden uzak dur ve sakın kurtarma
çünkü sen benden değerli değilsin.. :)

ama çocuğumu kurtar o da yaralı..

neden?

çünkü o benden daha az mı değerli..

biraz durup düşünmeli.. 


 


[/QUOTE]

  Yinede selam

  Seninle bu uslupta münazara edemiyeceyim, kırıcı olmamak için kesiyorum, tamamı suçluluk psikolojisine dayalı, eleştriye tahammülsüzlük üzerine yazılmış yazınıda cevap vermeye değer bulmuyorum.

    Benim algımda bu

 O eşsiz algı'larınla mutlu ol.