Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Aleyküm Selam kardeşim

Burada benim kafamı karıştıran, anlamaya çalıştığım şu; Bu sure Ebu Lehep ile ilgiliyse, İniş sırasıda 6. ise. Ebu Lehep 624 yılında öldüğüne göre 14 yıl boyunca Kuranın çok az bir kısmı gelmiş olmuyor mu?

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selamün Aleyküm! Kocacnara Kardeşim!

"Burada benim kafamı karıştıran, anlamaya çalıştığım şu; Bu sure Ebu Lehep ile ilgiliyse, İniş sırasıda 6. ise. Ebu Lehep 624 yılında öldüğüne göre 14 yıl boyunca Kuranın çok az bir kısmı gelmiş olmuyor mu?"

Ebuleheb`in iki eli/iki gücü ve kendisi kesinlikle yok olacak, helâk olacak, kuruyup gidecek, malı ve kazancı (edindiği gücü, kurduğu teşkilâtı ve çevresi) ona yarar sağlamayacak.

Bir çok tefsir ve mealde birinci ayet, “Ebuleheb`in iki eli kurusun!” diye beddua anlamı vererek açıklanmıştır. Bunun sebebi klâsik Arap dilinde haber cümlesinin veya haber kipinin inşa veya dilek kipi olarak da anlaşılabilme özelliğidir. Böylece haber cümlesi, kendi anlamı yanında dua ya da beddua anlamı da kazanabilmektedir. Örnek olarak, “Radıallahü anhü” ifadesinin esas anlamı “Allah ondan razı oldu” demek iken, Arap dilinin yukarıda açıklanan özelliği gereği “Allah ondan razı olsun” anlamıyla anlaşılır. Yine “  Rahımehüllahü” ifadesi de “Allah ona rahmet etti” demek olmasına rağmen “Allah ona rahmet etsin” anlamıyla anlaşılır ve söylenir. Beddua anlamına ise" leanehüllahü” ifadesi örnek olarak verilebilir. Esas anlamı “Allah ona lânet etti” demek olan bu ifade de “Allah ona lânet etsin” anlamıyla söylenir ve  anlaşılır.

"Tebbet” kelimesinin kalıp anlamı “kurudu, yok oldu, helâk oldu” demektir. Bu kelime de haber cümlesi içinde kullanılınca, yukarıdaki örneklerdeki gibi “Kurusun, yok olsun, helâk olsun” anlamında beddua olarak kullanılabilir. Ancak burada “tebbet” sözcüğünü beddua manasıyla Allah`a yakıştırıp, Allah`ın gerekeni yapmaktan acizmiş gibi “Ebuleheb`in iki eli kurusun” diye beddua etmesi anlamlı değildir. Lütuf da kahır da kendisine ait olan Allah, bunları kimden isteyecektir?  Allah`ın dua ya da beddua etmesi, iyi ya da kötü bir şey istemesi söz konusu olamaz. O, her şeyi kendisi yapar. Dolayısıyla bu tip sözcüklerin, ister dua, ister beddua anlamında olsun Allah için kullanılması akıl ve mantık dışıdır.

Burada tutulacak yol; Kur`an`ın bir çok ayetinde olduğu gibi, bu ayette de, anlatılan olayın ileride gerçekleşeceği kesin olduğundan cümlede gelecek zaman kipi yerine geçmiş zaman kipinin kullanılmış olduğunu düşünmektir. Yani, Ebuleheb`in güçlerinin ileride kesinlikle yok olacağı, kendisinin de kesinlikle helâk olacağı kastedilmiş ve  ayet “Ebuleheb`in iki gücü ve kendisi yok oldu, helâk oldu” şeklinde geçmiş zaman kipiyle indirilmiştir.

Bunun Kur`an`daki yüzlerce örneğinden biri olan Kamer suresinin 1. ayetindeki " inşekka” (yarıldı) sözcüğü, “gelecekte muhakkak yarılacak” anlamında kabul edilmediği için, sonradan bir takım uyduruk rivayetler ortaya çıkmış ve İslâm tarihine “Şakkı kamer (Ay`ın yarılması)” mucizesi diye bir mucize hediye edilmiştir.

Bu konuya örnek olarak, Rahman; 37,  Hakka; 14-16,  İnşikak; 1-5,  İnfitar; 1-4,  Nahl; 1,  A`râf; 38, 39, 44, 50,  Duha; 3,  Neml; 87 ve Zümer; 68-74. ayetleri gösterilebilir.

Özellikle Zümer suresinin 68-74. Ayetlerine dikkat edilecek vurgulu fillerin tümünü geçmiş zamanlı olduğu görülmektedir.

Zümer; 68-74:

Ve sûra üflendi. Allah`ın dilediklerinin dışında göklerde kim var, yerde kim varsa hemen çarpılıp  yıkıldı. Sonra ona bir daha  üflendi. Hemen onlar da kalkmış bakıyorlardır/ bekliyorlardır.

Ve yer, Rabbinin nuru ile   parladı. Kitap   kondu, peygamberler ve şahitler  getirildi ve onlar zulme uğramadan aralarında hak ile hüküm  verildi.

 Ne amel yaptıysa herkese karşılığı tam olarak   ödendi. Ve O (Allah), onların yaptıklarını en iyi şekilde bilendir.

İnkâr edenler cehenneme bölük bölük  sevkedildi. Nihayet oraya  vardıklarında kapıları   açıldı ve bekçileri onlara: "İçinizden size Rabbinizin ayetlerini okuyan, bu gününüzle karşılaşacağınıza dair sizi uyaran peygamberler gelmedi mi?"   dediler. Onlar da: "Evet geldi"   dediler. Velakin kâfirler üzerine azap kelimesi   hak oldu.(Onlara): "Sürekli  olarak içinde kalmak üzere girin cehennemin kapılarından"   denildi.  -Büyüklük taslayanların yeri ne kötüdür!-

 Rablerine karşı takvalı olanlar da cennete bölük bölük   sevk edildi. Nihayet oraya   vardıkları zaman kapıları açıldı ve bekçileri onlara: "Selâm sizlere, ne hoşsunuz! Ebedî olarak içinde kalmak üzere haydi girin oraya!"   dediler.

Ve onlar da: "Hamd olsun o Allah`a ki, bize vaadini doğru çıkardı ve bizi cennet arzına vâris kıldı. Cennette istediğimiz yerde oturuyoruz" ا  dediler. Yapıp edenlerin ödülü ne güzeldir!-

     Değerli Kardeşim!

Buradaki  fiiller anlam olarak, “Üflenecek, yıkılacak, parlayacak, konacak, sevk edilecek, diyecekler…” diye gelecek zamanlı olarak anlaşılmalıdır.

Bu teknik, tembih (uyarı) amacıyla uygulanır.

Bunun böyle ifadesinin gerekçesi mutlaka ve mutlaka bu işin olacağının beyanıdır.

Dilimizde de bazı deyimlerde gelecek zaman yerine geçmiş zaman kipi kullanılmaktadır. Örnek olarak, yapımına azmedilmiş, kesin karar verilmiş şeyler için henüz yapmadan, işe başlamadan bile “onu yaptım, gitti” denir. Ya da yanlış yapmış, hata etmiş birisi için “şimdi hapı yuttu”, “şimdi belâsını buldu” denir. Halbuki kişi henüz yaptığı hatanın, işlediği suçun cezasını tatmamıştır, ileride tadacaktır.

Bu kural, konumuz ayette de söz konusudur. Geçmiş zaman kipi, gelecek zaman olarak anlaşılmalıdır. Bu takdirde ayetin anlamı aynen şöyle olur:

“Ebuleheb`in iki gücü ve kendisi kesinlikle yok olacak, helâk olacak,

kuruyup gidecek, malı ve kazancı (edindiği güç, kurduğu teşkilât) ona

yarar sağlamayacak.”

İbn-i Mes`ud`un ayetteki   "ve tebbe” kelimesini  " ve Kad tebbe” olarak kıraati/okuması da bu manayı teyit etmektedir.

Ayette geçen “ve tebbe” kelimesi, aslında “kendisi de kurudu” anlamındadır. Yani, “Ebuleheb`in iki eli kuruyacak, kendisi de kuruyacak, yok olacak” demektir.

Doğrusunu en iyi Allah bilir.

Bu bilgilerden sorunuzun yanıtını alacağınızı düşünüyorum.

ALLAH'A EMANET OLUNUZ.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Aleyküm selam

Allah razı olsun. ben arapça bilmiyorum. Ama bende burada Ebu Lehep sanırım ölmedi de Allah ona bir müsibet verdi hastalanmış olabilir diye düşünüyordum. Senin açıklamaların daha mantıklı

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selamün Aleyküm! Değerli İman Kardeşim!

Sormuş olduğunuz soru ile ilgili olarak:

Kırk yılı aşan Kur'an birlikteliğimde belirttiğiniz düşünceyi reddeden bir ayete rastlamadım.

Saygı, sevgi bizden de sizlere olsun inşaallah.

ALLAH'A EMANET OLUNUZ.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

selam,

Mesed suresinin;

Neden hicretten sonra ve ebu leheb lakablı kişinin ölümünden sonra olabileceği akla gelmez?

Neden bir kişinin yaşadığı müddetçe tevbe etme ihtimali akla gelmez? 

selam ve dua ile,

rıdvan

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Sayın Rıdvan, mesed / Ebu Lehep Suresinin nuzul sırası 5-6 olarak veriliyor. Hicretten sonra indiğine dair bir bilgin var mı?

Neden Allah'ın kalbini  ve diğer algı duyularını kapattığı Allah ve Resulünün düşmanının yaşadığı sürece tevbe etme ihtimali olsun?

Muhabbetle.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhabalar

Ebu Leheb acep bilinen tanınan müstakil bir adam mı? Yoksa Allah Resulunun beraberindeki iman edenlerin imanları güçlensinde gereği gibi amel etmesi için teşbihi bir anlatı olamaz mı?

Ayrıca aynı sürenin 3. ayetinde ve 77/31. ayette geçen "leheb" kelimelerine ne demeli?

"Alevli bir ateşe yaslanacaktır o." 111/3 (y nuri öztürk)

"Ne gölgelendirir ne alevden korur." 77/31 (y nuri öztürk)

Konuyu illaki kişselleştirip tarihte bir kişiye atıf olduğunu kabullenmemiz mi lazım? Kendi hissemize hiçmi birşey çıkarmayalım! Bu "ebu leheb" ifadesi tanıma uyan herkes olamaz mı? 

Muhabbetle...