Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Aşağıdaki ayetlerde büyük harflerle yazdığım RUH kelimesi Cebrail’dir; koyu harflerle vurguladıklarım ise vahiy.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhabalar

Sayın Hasan bey;

Dile getirdiğiniz gibi 39/42 ve pareleli olan 6/60 ayetlerinde "can" kelimesi geçmemekte. Siz "can" kelimesinin "nefs" anlamına geldiğini nereden çıkarttınız? Ayrıca "can ve nefs" kelimelerinin anlamlarını nasıl algılıyor sunuz?

İlaveten, "cebrail" kavramına da bir açılım getirir misiniz? Zira iki boyutlu aldığınız "ruh" kelimesinin bir uzantısı olarak görüyor sunuz.

Muhabbetle.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba ebu ömer kardeşim. En’âm 60’taki YETEVEFFA ilginç görünüyor. İyi yakalamışsınız. Huvellezîne yeteveffa kum bi’l leyl:

Y N Öztürk: O Kİ geceleyin sizi öldürür …

Diyanet: O; GECELEYİN sizi ölü gibi kendinizden geçirip alan (uyutan)…

Diyanet lafzî çeviri ile yetinmemiş; yorum-çeviri yapmış. Her halde "sizi öldürür"ü canınızı tamamen alır diye algıladıkları için.

Ama buradaki ÖLDÜRÜR, anlamının kapsamı açısından, "tutuklar"a benziyor. Bir insanı tutuklayanlar onun özgürlüğüne tamamen el koyamazlar; örneğin düşünmesine engel olamazlar.

Allah ta geceleyin uykunuzda sizi öldürdüğü zaman özgürce karar vermenizi,  hareket etmenizi, duyumsamanızı… engelliyor ama diri kalmanızı da sağlıyor; uykunuzda hâlâ dirisiniz (Ya Sin 70’teki حيو).

YETEVEFFA  Y N Öztürk’e göre demek budur.

Ben NEFS kelimesini CANLI VARLIK olarak algılıyorum. Örneğin Nisâ 1’deki NEFS. Rabbikumu’llezî halakakum min "nefs"in vâhideh: sizi bir tek "canlı"dan yaratan Rabbiniz.

Yanılıyor olabilirim elbet. Size göre nedir; açıklarsanız sevinirim.

Sevgi ile,

Hasan Akçay  

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba Hasan abi;

Bir değerlendirme:

Nefs: Öz; istek, iştiha; kendi...

binefsihi > kendisi, şahsen bizzat * nahnu binufusina > kendimiz * fi nefsil emri > gerçekte, hakikatte, aslında, gerçekten * inda enfusihim > onların görüşüne göre, onların nazarında * caeni huve nefsuhu (bi nefsihi) > bizzat o (beni görmeye) bana geldi * cae min nefsihi > kendiliğinden/kendi arzusu ile geldi * ma vaadtu bihi fima beyni ve beyne nefsi > kendi kendime söz verdiğim * nefseşşey'e > bir şeyin kendisi, aynı şey vs...

min salsalin kel fehhar + el canne min maricin min narin = insan/en-nefs (55/14,15)

*****

Cibril: En büyük söz/ahd -ahdullah- (namus-u ekber) > (2/97; 2/98; 66/4)

Yüce Allah'ın "ahd"i "ruh-ul qudus > şeksiz-şüphesiz emir (2/87; 2/253; 5/110; 16/102)" ile "ruh-ul emin > güvenilir-güven veren emir (26/193)" şeklindedir.

Allah'ın emri, "vahyi/ruhu" olması münasebetiyle bir güç/melek olup neticede O'nun "ahdi" dir... Aynı zamanda Allah tarafından olan bu emir şeksiz ve şüphesiz olup güven verir (59/23).

Muhabbetle.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Ahzab 72'den benim anladığım, insanın emaneten sahip olduğu şey "irade"sidir. İnsan o özgürlüğünü yalnız bu dünyada kullanabilir; örneğin Allah'ın varlığı ya da yokluğuna dair karar vermede yalnızca yaşıyorken özgürdür; ölüm anında irade emaneti geri alınır.

Biz emaneti, göklere, yere ve dağlara teklif ettik de onlar bunu yüklenmekten çekindiler, (sorumluluğundan) korktular. Onu insan yüklendi. Doğrusu o çok zalim, çok cahildir."ahzab72

Selam

Ahzab 72de insana verilen emanet insanın yeryüzüne halife olmasıdır.Yeryüzüne hükmetmesidir.Yeryüzünde hilafet sürmek kolay iş değil.Bakın ayette ne diyor o çok zalim çok cahil.Gerkeçekten de öyle.İnsanın yeryüzünde yapmadığı zulüm yok.Yeryüzüne halife atanması ilgili ayette de melekler insan için yeryüzünde kan dökecek demişlerdi.Dünyanın sonu gelip kıyamet koptuğunda insanın yeryüzündeki saltanatı hilafetide son bulacak emanet geri alınmış olcak.

Ahirette iradenin geri alınması diye bişey yok.Cennet ve cehennemi tasvir eden ayetleri dikkatle okuyalım.Cehennemden çıkma isteminde bulunan insanlar var ama bu istemlerine olumsuz cevap veriliyor.Özgür iradenin kısıtlanması var.Cennetle ilgili ayetlerde istemde bulanan insanların istemlerinin yerine getirilmesi var.

irade bir şeyi yapıp yamamaya karar verme istenç demektir.Bunu insandan alırsanız o artık insan olmaz ya robot olur yada taş.

Hayvanların bile iradeleri vardır.İradeleriyle bir çok şeye karar veririler.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

7-Nefse ve ona 'bir düzen içinde biçim verene',
8.Sonra ona fücurunu (sınır tanımaz günah ve kötülüğünü) ve ondan sakınmayı ilham edene (andolsun).
9.Onu arındırıp-temizleyen gerçekten felah bulmuştur.
10.Ve onu (isyanla, günahla, bozulmalarla) örtüp-saran da elbette yıkıma uğramıştır.

Bakın hasan bey bu ayette insanın içinde bulunan kötülüğüde takvayıda yaratanın Allah olduğu belirtilmiş.İnsandan nefsini arındırıp temizlemesi,benliğindeki kötülüğü örtüp iyiliği ön plana çıkarması istenmiştir.

İşte irade bu noktada devreye giriyor.Eğer kişi nefsindeki kötülüğü ön plana çıkarıp iyiliğin üstünü örterse kötü biri olur veya kötülüğü örtüp iyiliği ön plana çıkarırsa iyi biri olur.Özgür irade özgür seçim.Tamamen kişiye bağlı.

Cennete gideceklerle ilgili ayetlerin birinde onların nefslerinin arındırılarak cennete gideceği belirtiliyordu.Demek ki bu dünyada nefsin kötülükten tamamen arındırılması diye birşey söz konusu değil.Zaten olamaz da çünkü Allah ayette nefse fücuru kendisinin koyduğunu söylüyor.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba savana. Ahzab 72'de insana verilen emanet size göre insanın yeryüzüne halife olması yani "yeryüzüne hükmetmesi"dir. Evet haklısınız mı demeliyim hayır yanlış mı bilemiyorum. Çünkü insanın yeryüzüne hükmetmesi derken tam olarak neyi kastettiğinizden emin değilim.

Bana göre insanın yeryüzüne hükmemesi doğru ya da yanlışı seçmekte ve hangisini seçerse onun gereğini yapmakta özgür olması demek. Tabii bunun hesabı ondan sorulacak. 

Eğer siz de bunu kastediyorsanız ikimiz de tek kelimeyle "irade"den söz ediyoruz.

Benim "Dinde zorlama yok"tan anladığım bu. Yani doğru, yanlış bellidir. İsteyen, doğruyu isteyen de yanlışı seçip onun gereğini yapar ve sonucuna katlanır.

"Doğru-yanlış"tan birinin dışında istenecek şeyler de var elbet; örneğin sizin de açıkladığınız üzere, cehennemdekilerin oradan çıkmak istemesi, cennettekilerin kendilerine sunulan meyvalardan şunu ya da bunu istemesi.

Ama bunlar dinen doğru ya da yanlış değil; örneğin şu meyva tercih edilirse dinen doğru, bu meyva tercih edilirse yanlış diye bir şey yok. Cehennemden çıkmak istenmesi de öyle. Dolayısıyla bir seçim yapılıp onun cezaî yani dinî sonucuna katlanma durumu yok. Ama siz bu örnekleri veriyorsunuz. Yer yüzüne bunlarla mı hükmedilir?

Açıklarsanız sevinirim.

Sevgi ile,

Hasan Akçay      

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam MEtehan,

benzetmen düşündürücü, çok güzel.

Günün belirli vakitlerinde kılınan namazı da bir anti-virüs prgramına benzetirsen;

hiç bir insan pc' una virüs bulaştırmak istemez, ve virüs olduğunu da kabul etmek istemez. Ancak pc' de anormal durmlar ortaya çıktığında şüphelenir. Anti-virüs programını çalıştırdığında iki durum ortaya çıkar :

1. anti-vürs programı GÜNCEL değil ise, kendisinden sonra ortaya çıkarılmış virüsü VİRÜS olarak algılamaz, temiz raporu verir. ancak virüs içten içe pc'yi göçertir, verimli kullanamazsın, sonra bir bakmışsın ANA KART uçmuş.

2. anti-virus programını sürekli güncellersen, virüsü daha pc'ye girer girmez tesbit eder ve yok edersin. Gerekirse, bulaştığı DOSYAYI da silersin, sistem dosyası olsa da. Nitekim, harware sağlamdır, sistemi yenileyebilirsin.

Namaz, sürekli değişen virüslere karşı en etkili anti-virüs programıdır, günün belirli vakitlerinde güncellemekte fayda vardır :)

selamlar,